Reliquiae
Mówiła bowiem: "Żebym się choć Jego płaszcza dotknęła, a będę zdrowa".
Mk 5,28-35
Owocem ciszy jest modlitwa.
Owocem modlitwy jest wiara.
Owocem wiary jest miłość.
Owocem miłości jest służba.
Owocem służby jest pokój.
Chrześcijański Kult Relikwii
Kult relikwii w chrześcijaństwie ma swą długą i burzliwą historię. Wyrósł przede wszystkim z ludowej pobożności, nie zawsze zgodnej z oficjalnym nauczaniem i teologią. Jednak okazał się ważny dla wielu pokoleń i stanowił pomoc w ewangelizacji narodów, ale niekiedy też ją utrudniał. Dziś znaczenie relikwii osłabło i nie absorbują one już tak wielu wierzących. Nie znaczy to, że relikwii dziś się nie eksponuje i nie czci. Znamiennym jest jednak fakt, że nic nie wspomina o nich Katechizm Kościoła Katolickiego, choć dawne tradycje zakorzenione w życiu wiernych nie zanikły. Epoka, w której żyjemy, przyniosła nowe spojrzenie na świętych. Bardziej niż wymowę czcigodnych kości, oprawionych w szlachetne metale, w nauczaniu Kościoła akcentuje się heroiczność cnót i przykład życia świętych.
Relikwie (łac. reliquiae - szczątki, resztki) to materialne pozostałości zachowane po śmierci świętych, przede wszystkim kości, ale także przedmioty osobiste. Niezaprzeczalne świadectwa kultu relikwii pochodzą z IV wieku, lecz swymi korzeniami sięga on wcześniejszego okresu, gdy czczono groby męczenników. Historia relikwii rozpoczyna się na dobre w IV wieku. Wtedy to zaczęto umieszczać zmarłych jak najbliżej grobu męczennika, a gdy zabrakło wokół niego miejsca, groby opróżniano, a kości składano do wspólnej mogiły. Tak powstały ossaria i później wielu sądziło, że są to szczątki męczenników. To z nich następnie pozyskiwano wiele relikwii. W tym też czasie zaczęto pielgrzymować do grobów męczenników w celu ożywienia swej wiary. Męczennicy i święci nie byli jednak obiektem religijnego kultu, gdyż ten przysługiwał tylko Bogu.
Chrześcijaństwo późnego antyku zaczęło zdobić groby męczenników i świętych oraz pozyskiwać ich relikwie. To właśnie w epoce pokonstantyńskiej na grobach męczenników wzniesiono wspaniałe bazyliki (Piotra, Pawła, Wawrzyńca, Agnieszki, Kosmy i Damiana), które przyciągały pielgrzymów. Skromne kiedyś martyria nad grobami męczenników zaczęto zdobić, ich nagrobne płyty polewano pachnącym olejkiem, dekorowano kwiatami i palono przy nich lampy.
Przy relikwiach pojawiali się ludzie wszystkich stanów, nawiedzali je również cesarze. Ceniono nie tylko relikwie męczenników, ale także relikwie krzyża Chrystusowego, znalezionego przez cesarzową Helenę w 324 r. w Palestynie. Miasta pozbawione męczenników zaczęły importować relikwie. Chociaż edykt cesarza Teodozjusza z 386 r. zabraniał dzielenia ciał męczenników i handlu nimi, to jednak już w V w. na Wschodzie relikwie dzielono nagminnie i nie szanowano zakazu ekshumacji. Na Zachodzie
Relikwie w posiadaniu parafii
(wg kolejności pozyskiwania)
Bł. Józef Staniek, męczennik
Bł. Honorat Koźmiński, zakonodawca
Św. Abp Zygmunt Szczęsny Feliński, biskup wygnaniec
Bł. Jan Beyzym, apostoł trędowatych
Św. Jozafat Kuncewicz, męczennik
Św. Placyd, męczennik
Św. Hiacynta i Franciszek, dzieci fatimskie
Bł. Wincenty Kadłubek, cysters
Bł. Bronisław Markiewicz, założyciel Miachaelitów
Św. Józef Sebastian Pelczar, biskup
Bł. Pierina Morosini, męczennica
Bł. Maria od Jezusa Ukrzyżowanego, karmelitanka
Św. Stanisław Kostka, patron młodzieży
Bł. Karolina Kózkówna, męczennica i dziewica
Św. Brat Albert Chmielowski, jałmużnik
Bł. Ks. Jerzy Popiełuszko, męczennik
Św. Andrzej Bobola, męczennik, Patron Polski
Bł. Hanna Chrzanowska, pielęgniarka
Św. Stanisław Papczyński, założyciel Zgromadzenia Księży Marianów
Bł. Bernardyna Jabłońska, albertynka
Bł. Jan Balicki, prezbiter
Bł. Władysław Findysz, męczennik
Św. Teresa od Dzieciątka Jezus
Bł. Ks. Michał Sopoćko, spowiednik św. Faustyny
Bł. Ks. Stanley Rother, misjonarz-męczennik
Bł. Maria Ledóchowska, założ. Zgrom. Sióstr Misjonarek św. Piotra Klawera,
Ze skarbca myśli ociemniałej Świętej
Kościół żywy, składający się z ludzi, podlega tym samym prawom, co organizm ludzki,
więc narażony jest na słabość i choroby, nieraz zakaźne i ciężkie, wciąż ma świadomość
zagrożeń, które niesie „świat”, w rozumieniu odrzucenia Boga, Chrystusa, Ewangelii.
***
Pozdrowienie laskowe:
„Przez krzyż!” - „Do nieba!”
***
Jeśli chcesz być szczęśliwym naucz się cierpliwie czekać. Trzeba mieć cierpliwość, by
doczekać się żniwa.
***
Nazywam moimi dziećmi tych wszystkich, którzy wchodząc do Dzieła Lasek pragną być
rządzeni we wszystkim i zawsze jedynie prawem Bożym, Ewangelią i prawem Kościoła.
***
Spełnienie obowiązku daje człowiekowi spokój i zadowolenie, a poczucie, że może być
pożytecznym, daje mu świadomość swojej wartości.
***
Osoby pracujące albo zatracą się w całości, dodając do niej swoją indywidualność i
harmonizując zupełnie z nią, albo też jako ciało obce wywoływać będą choroby w
organizmie Dzieła.
***
Dzieło nasze powstało w pierwszym rzędzie dla chwały Bożej i dla dobra dusz. Nie jest i
nie powinno nigdy istnieć dla innego celu bliższego i praktycznego. O tym pierwszym celu
nie wolno zapominać. Chociażby się to w pewnych wypadkach wydawało szaleństwem
trzeba niezmiennie czuwać nad czystością wyboru środków, aby nie przeszkadzać Bogu w
używaniu Dzieła jako swego narzędzia.
***
Teraz ludzkość przechodzi straszne męki[...] Jeżeli człowiek rozumie, że nie ma niczego,
co by nie było dopuszczone przez Boga, to widzi we wszystkim miłosierną rękę Boga,
który używa cierpienia dla dobra człowieka.
***
Nie wolno nam sobie pozwalać na najmniejsze niechęci, złe uczucia do kogokolwiek,
nawet w stosunku do wrogów, za których mamy obowiązek modlitwy.
***
Dzieło jest z boga i dla Boga i innej racji bytu nie ma. Gdyby zboczyło z tej drogi, niech
przestanie istnieć.
***
Życie człowieka żyjącego z wiary, choć na pozór często szare i nudne, jest w
rzeczywistości pełnym treści i światła.
***
Na każdy dzień Bóg daje nam pomoc swojej łaski za cenę trwania w wierności.
***
Człowiek prawdziwie prosty widzi siebie w stosunku do Boga i w tymże samym świetle
widzi wszystko, co go otacza. Tylko w tym świetle wszystko, co jest w człowieku, czym
on jest, i wszystko, co go otacza, nabiera prawdziwej wartości.
Czytaj: Męczennice z Nowogródka
Czytaj: Relikwie bł. Bronisława Markiewicza na Niwie
Certyfikaty
ZOBACZ WIECEJ
Bractwo
KANCELARIA
Parafii Świętej Rodziny w Puławach czynna jest od poniedziałku do soboty oprócz świąt:
7.30-8.30 oraz 17.00-18.00; w sezonie
zimowym (październik - marzec) w godzinach: 16.00-17.00.
kancelaria@swietarodzinapulawy.pl
81 565 10 70 Ks. Proboszcz: 605 242 671
DAROWIZNA
Z dopiskiem: "Na cele kultu religijnego".
Numery kont:
> PKO BP S.A. : 51 1020 3219 0000 9002 0047 1227
> BPS: 05 8741 0004 0020 3603 2000 0040
© 2020. Parafia Świętej Rodziny w Puławach. Wszelkie prawa zastrzeżone.